Stichting Oost-Europa Boskoop

Omzien naar elkaar, hulp in Roemenië en Oekraïne

Hoe het begon

Een groot deel van onze aandacht en hulp gaat, naast hulp in het dorp Oşorhei, ook uit naar Caritas Catolica Oradea. Elders op de website vindt u meer informatie over de projecten. Ook schromen wij niet om nieuwe contacten aan te gaan daar waar wij nood constateren. In 2018 kwamen wij in contact met Christian Endeavor Oradea. Een goed georganiseerde en transparante organisatie. Zij hebben rond de 50 groepen, van kindergroepen, tieners, gezinnen tot ouderen. Veelal zijn het kwetsbare mensen, die naast de geloofsoverdracht ook geholpen worden met hun dagelijkse problemen. Dat kan werkeloosheid of schulden zijn. Ziekte of handicap. In deze corona tijd zijn de problemen alleen maar toegenomen, zeker nu men niet in groepen bij elkaar kan komen. Wij ondersteunen in 2021-2022 de groep ouderen (150 personen) financieel met maaltijden, voedselpakketten en medicatie.

Lees ook gerust even verder hoe ons werk begon:

Stichting Oost-Europa Boskoop biedt sinds 1992 hulp in Roemenië  aan mensen die om wat voor redenen dan ook hulp nodig hebben. Wij zijn gestart in de gemeente Oşorhei met de dorpen Podgoria, Fughiu, Alparea, Cheriu, Felcheriu. Deze gemeente ligt aan de doorgaande weg van de grens bij Bors naar Boekarest en heeft ongeveer 9000 inwoners. In de begin periode was het een arme gemeente. Eén doorgaande weg, de andere wegen waren niet geasfalteerd. Overal liepen ganzen. Vele inwoners hadden 1 of meerdere koeien die elke ochtend naar de gemeenschappelijke weide werden gebracht en in de avond weer terug werden gebracht door één van de inwoners. Elke koe wist precies waar zijn stal was.
Er was geen waterleiding, geen riool. Slechte afwatering op de akkers. De meeste mensen hadden werk in de bouw of in de schoenfabriek in Oradea. De stichting heeft direct samenwerking gezocht met de 4 plaatselijke kerken, waarvan de voorganger, Laszlo Kallay, van de protestantse kerk wel een belangrijk persoon was, met veel initiatieven en ideeën. Hij had in het buitenland gestudeerd, o.a. in Nederland en sprak Duits en Engels.
De belangrijkste visie van de stichting was en is dat mensen zoveel mogelijk zelf moeten doen. Dus geen vis maar een hengel. Wij stonden ze bij met goederen, kennis en indien nodig financiën. In Boskoop werden kleding en meubels ingezameld. In Oşorhei werd door de kerk een winkelpandje gekocht voor de verkoop van 2e hands kleding en meubelen, verzameld door de Boskopers. Het is beter dat mensen voor een heel klein prijsje benodigde spullen kopen dan dat wij hen alles geven. Met de opbrengst werd de winkelmedewerker betaald. Met het overige geld werden landbouw producten gekocht. 

De scholen kregen ook aandacht, want de overheid deed nauwelijks iets. Scholen waren jaren niet onderhouden. De toilet (poepdoos) stond achter op het schoolplein. Hout gestookte kachels, geen waterleiding.
Zeer veel schoolmeubilair les- en leermateriaal uit Boskoop is daar heen gegaan. Ook zijn acties gevoerd om scholen te voorzien van nieuwe ramen, mogelijkheden voor enige hygiëne in de scholen, schoolpakketjes voor de allerarmste kinderen. Zeker meer dan 4000 truien, sjaals en mutsen zijn er gebreid door Boskoopse dames en elke winter op de scholen uitgedeeld.

Er is in de loop van de jaren zoveel werk verricht dat wij nu onze hulp wat kunnen afbouwen en ons richten op Oradea de stad waar Oşorhei al bijna tegenaan is gegroeid. Natuurlijk zijn in de loop van de jaren hele fijne contacten ontstaan met de inwoners van Oşorhei en blijven wij er komen. Temeer omdat wij tijdens onze bezoeken altijd verblijven in het gastenverblijf van de Rooms Katholieke kerk en dat voelt iedere keer weer als thuiskomen.